Iris vouwt haar paarse hemdje netjes strak op en stopt hem in haar koffer. Naast het korte spijkerrokje, de zwarte legging en de bruine broek met iets wijd uitlopende pijpen. Ze staat te dubben. Het is wel een heel donker geheel zo. Toch ook nog maar dat bloesje met al die kleurtjes. Anders zeggen ze weer dat ze zo’n somber type is. Wat ze natuurlijk ook is en ook al lang niet meer kan verbergen voor de meisjes. Ze kennen elkaar inmiddels twintig jaar en dan heb je geen geheimen meer. “Maar we doen alsof het niet zo is. We proberen onszelf toch net weer een beetje beter voor te doen dan we zijn. En maken onszelf wijs dat we continu veranderen en daardoor niet meer zo doorzichtig zijn”, denkt ze. Niets van waar natuurlijk en ze doet met een zucht haar koffer dicht. Het past allemaal maar net. Zo’n badjas neemt ook idioot veel ruimte in. En ze weet niet eens of ze wel in de sauna wil. Haar buik zal afsteken tegen die van Sylvia. Die is de laatste maanden weer enorm afgevallen. Iris niet echt. Ze probeert haar schouders er over op te halen. Maar ze is jaloers op de wilskracht van Sylvia. Bitchy denkt ze “Die vijftien kilo jojoot ze er zo weer aan. En dan nog een beetje erbij, net als de vorige keer.”
De bel gaat. In paniek kijkt Tara naar de klok. Ze zijn er nu toch nog niet? Ze moet de ontbijtboel nog opruimen. En ze had zich ook nog zo voorgenomen om die was nog even op te hangen. Kan ze Jeroen toch nog een beetje op gang helpen. Bovendien is ze bang dat hij het vergeet. Net als de vorige keer, toen ze de was bij thuiskomst in de wasmachine aantrof, waar ie het hele weekend schoon en nat in was blijven liggen. Stinken dat het deed! Ze kon op dat moment wel janken. Die mannen, daar kon je toch ook niks aan overlaten. Gelukkig, het is buurman maar. Of zij zijn katten zou willen voeren, want hij gaat een weekend weg. Natuurlijk zegt ze ja. Verbouwereerd staart ze naar de sleutel in haar hand. Hier zal Jeroen niet blij mee zijn.
“Krijgt mama nog een dikke kus?” Rick slaat zijn kleine armpjes stijf om Karin’s nek. “Ik wil niet dat je weggaat, mam!” Ontroerd geeft Karin hem nog een knuffel en maakt hem dan kordaat los. “Over twee nachtjes ben ik er weer. Zul je lief zijn?” Verdrietig knikt Rick. Dan hoort hij zijn naam roepen en draait zich om. Op kleine, mollig beentjes rent hij naar zijn vriendinnetje die van schuimblokken al een hele hut heeft gebouwd. “Jullie boffen. Het wordt een heel zonnig weekend.”, zegt de leidster tegen Karin, “Geniet ervan!” Karin knikt enthousiast. “Dat gaat wel lukken!”
“Mag ik echt niet mee?” Sjaak streelt Els over haar blote taille. Een rilling trekt door haar heen. Ze duwt zijn hand weg. “Dat kietelt. En nee. Dit is een meidenweekend. En nu moet ik echt aankleden, want Tara wacht op mij.” Els staat op en vist een Marlies Dekkers bh van een grote stapel kleren. Ze loopt naar de spiegel en grimast erin. Ze plukt wat aan haar haar. “Denk erom. Jij haalt de jongens van school, hè! Ik schaamde me dood, toen we ze vorige week vergeten waren.” Sjaak rekt zich ongegeneerd uit en krabt in zijn kruis. “Dat ruilen van de weekenden vind ik ook niks. Ik raak ervan in de war.” Els gooit een t-shirt naar hem toe. “Kom er eerst maar eens uit. Lui varken!” Sjaak vangt het shirt en gooit het direct weer terug. “Ik ben een kunstenaar. Ik heb inspiratie nodig. En als mijn muze er dan drie dagen vandoor gaat kan ik net zo goed in bed blijven liggen.” Els trekt een lange felgekleurde trui over haar hoofd en plukt wat aan haar spijkerbroek. “Als je de jongens maar haalt!”
Sylvia hobbelt onrustig door de keuken. “Schiet nou op , jongens. De school begint zo!” Ze geeft haar kinderen de schooltassen aan en geeft ze een snelle zoen. “Tot zondag!” Sylvia loopt naar de trap. “Schat, ik ga afruimen!” Er komt geen reactie. Sylvia loopt de trap op. Ze doet de deur van de werkkamer op een kier en kijkt naar binnen. Chris ligt ontspannen in zijn bureaustoel te telefoneren. Hij ziet haar niet. “Nee, ze is er het hele weekend niet, dus ik kan niet zomaar weg…de kinderen zijn gewoon thuis…” “Schat?”, zegt Sylvia. Chris schiet van schrik rechtop. Hij klikt snel zijn telefoontje weg. Sylvia trekt verwonderd haar wenkbrauwen op. “ Ik wil alleen even zeggen dat er nog pizza’s en een restje macaroni in de vriezer liggen.” Chris knort nors. Hij weet niet waar hij moet kijken. “Wie had je eigenlijk aan de lijn?” vraagt ze onschuldig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten