"Maar meisje, wat is er nou
toch?" Tara is helemaal over de rooie de sauna ingestapt. "Ik moet
gelijk naar huis. Nu! Anders gaat ie straks dood..." Els probeert te
begrijpen wat er aan de hand is. "Tara , doe even rustig. Wie gaat er
dood? Is er iets met Jeroen?!" Tara schudt driftig van nee. Mijn god, als
ze al niet eens de verantwoordelijkheid voor een kat aan kan, hoe moet dat dan
met een kind? Ze krijgt het Spaans benauwd. De hitte van de sauna zorgt
duidelijk niet voor ontspanning in haar geval. Els staat op, legt een arm om
haar schouder en duwt haar het hete hok uit. "Zo, blijf maar ademen.
Rustig in en nog rustiger weer uit. Rustig, rústig." Els voelt de neiging
opkomen om Tara een klap te verkopen. Mens, maak je toch niet zo druk, denkt ze
bij zichzelf. De neiging alleen al lijkt voldoende voor Tara om weer een beetje
tot zichzelf te komen. "Ja, zo is het goed." Els krijgt Tara min of
meer gekalmeerd en maakt van de gelegenheid gebruik om even haar handdoek van
de saunabank te trekken. Ze slaat 'm provisorisch om zich heen en loopt dan met
Tara de kamer binnen. "Kom maar. Dan gaan we even rustig op de bank zitten
en kun je het me op je gemak vertellen wat er nu zo erg is." Tara weet het
even niet meer. Ze haalt zuchtend haar schouders op en kijkt als een angstig
zwerfhondje naar Els. "Toe maar." Tara knikt en haalt nog eens diep
adem. "De kat van de buren is alleen thuis. Ik dacht dat Jeroen dit
weekend wel voor 'm kon zorgen. Maar die is 'm ineens gepeerd met zijn
vrienden..." Tara schiet weer in de paniek. "Hoe moet dat nou?!"
"Sst, dat komt allemaal wel goed." Els trekt Tara tegen zich aan en
aait over haar haar. "Je zult het zien, er is altijd wel een
oplossing."
Els en Tara zijn zo in elkaar verdiept op
de bank dat ze de buitendeur niet horen opengaan. Plotseling staan Sylvia en Iris
in de deuropening. "Hallo, daar zijn we dan!", roept Sylvia opgewekt.
Dan ziet ze Els op de bank. Haar handdoek is afgezakt, zodat Sylvia en Iris
recht tegen haar borsten aankijken. Tara leunt tegen Els aan. "Wat is hier
aan de hand?", vraagt Sylvia. Dan komt Tara overeind. Ze ziet er ellendig
uit met vlekken in haar gezicht en een snottebel die ze driftig probeert weg te
snuiven en vegen. Sylvia loopt snel naar haar toe. "Meid, wat is er?"
Iris gebaart intussen naar Els dat ze haar handdoek even op moet trekken. Els
trekt haar wenkbrauwen op, omdat ze eerst niet begrijpt wat Iris bedoelt. Dan
grijnst ze en schudt even overdreven met haar borsten voor ze de handdoek
omhoog trekt. "Zie je wel, Tara, alles komt goed. Sylvia is er al en die
weet altijd een oplossing." Zegt Els, terwijl ze zich los maakt van Tara
en de bank en opstaat. "Ik ga me even afdouchen. Of zal ik mijn saunaronde
afmaken? Ik was zo lekker bezig." vraagt ze zich hardop af. Ze loopt langs
Iris en kust haar ter verwelkoming. "Hai schat, hoe is ie?" Iris
kijkt haar vragend aan. "Oh, dat was weer zo'n Tara dingetje,"
fluistert Els, "Storm in een glas water. Ga je mee?" Els neemt Iris
mee op sleeptouw de gang in.
"Is er niet een andere buurman of
-vrouw die je kan bellen?" Sylvia troost Tara, maar ondertussen begint ze
een patroon te herkennen. Waarom is zij degene die hier nu weer zit? Els was
toch bezig? Maar nee, Sylvia, dat is het moederlijke type, die altijd een
oplossing weet. Een snoepje, een knuffel of een kusje tegen de pijn. En als ze
niet uitkijkt mag ze ook nog ieders problemen oplossen. Dat wordt natuurlijk
niet letterlijk tegen haar gezegd, maar het is ondertussen wel een ingesloten
gewoonte geworden. Onderweg in de auto dacht ze even dat weggaan bij Chris de
oplossing was voor al haar problemen. Maar nu blijkt het toch wat
gecompliceerder te zijn. Het is niet alleen binnen haar gezin dat zij de boel
mag soppen, de dingetjes mag regelen en de traantjes mag drogen. Ook bij haar vriendinnen
krijgt ze steevast de moederrol toebedeeld. Is dit wel wat ze wil? Nee! Ze moet
er nu voor eens en voor altijd maar eens mee stoppen. Klaar, over, uit. "Nu
je het zegt," peinst Tara, terwijl ze haar gezicht met haar mouw afveegt.
"Volgens mij heeft Marit ook een sleutel van zijn huis. Misschien...zou
zij het wel willen doen?" Sylvia zucht opgelucht. Dan laat ze Tara los,
duwt haar zelfs een beetje opzij en gaat rechtop zitten. "Goed zo, ga dat
dan maar even regelen." Sylvia staat kordaat op van de bank, veegt wat
onzichtbare kruimels van haar broek en loopt naar de deur, Tara in opperste
verwarring achterlatend.
