De personages van Weekendje weg

Ilse (39 jaar): Perfectionist, alleenstaand, beleidsmedewerker Warchild o.i.d., gamen

Geheim: Al 10 jaar verhouding met een getrouwde man

Geheime wens: een eigen gezin

Sylvia (39): Moederkloek, 15 jaar getrouwd met Chris (42), twee zoons (13 en 11), 1 dochter (15), vroeger secretaresse, nu full-time huisvrouw en moeder, vilten en haken, zingen

Geheim: vermoedt dat haar man een verhouding heeft

Geheime wens: een poosje alleen zijn

Els (40): Levensgenieter, LAT relatie met Sjaak (49), zelf geen kinderen, Sjaak twee (16, 14), succesvol beeldend kunstenaar, geeft ook cursussen, seks, dansen en koken

Geheim: heeft een minnares, Jip (25)

Geheime wens: een boek schrijven

Tara (35): Onzeker en onhandig, woont samen met vrachtwagenchauffeur Jeroen (35), kraamverzorgster, tv kijken 

Geheim: ?

Geheime wens: snel kinderen krijgen

Karin (37): Niet lullen, maar poetsen, getrouwd met Jacob (38 – huisman), zoontje Rick (3), eigen bedrijf in zonnewering, zakenvrouw vh jaar, geen tijd voor hobby's

Geheim: knobbeltje in haar borst

Geheime wens: Rick zien opgroeien

Aflevering 8

Tara weet niet wat haar overkomt. Wat zou er met Sylvia aan de hand zijn? Ze kijkt haar vriendin na die de tuindeuren opent en naar buiten loopt. Zou het aan haar liggen. “Syl, wat is er nou?” Maar Sylvia is op de tuinbank gaan zitten met de rug naar het huis toe. Pieppiep, pieppiep. Tara schrikt op uit haar overpeinzingen en staart naar de telefoon die op tafel ligt te trillen. Het is niet haar telefoon, maar omdat ie zo knipperend naar haar blijft lonken pakt ze hem op en leest het sms bericht. “Heb vann8 van ons gedroomt. Wanneer zie ik je? Kus Jip”. Verbaasd trekt Tara haar wenkbrauwen op. Wiens mobieltje is dat? Kent zij een Jip? Ze hoort gerammel bij de deur en legt betrapt de mobiel snel weer terug. Dan pakt ze een tijdschrift van de salontafel en krult zich als een kat op op de bank. Ze probeert te lezen over de outfits van sterren op de rode loper, maar ondertussen glijden haar ogen af naar het mobieltje op de tafel. Oh, ja, even Marit bellen. Zou ze het toch weer bijna vergeten zijn.

Karin heeft even staan aarzelen voor de deur van de boerderij. De hele weg hier naartoe heeft ze getwijfeld. Uiteindelijk vond ze het moeilijker om terug naar huis te gaan en zich weer in het werk onder te dompelen dan gewoon maar door te rijden. En nu staat ze dus voor de deur en heeft ze nog één kans. Ze kan alsnog terugrijden en afbellen. Iedereen weet dat ze het druk heeft en dat er altijd wat tussen kan komen. Ze zucht moedeloos. Ze heeft echt geen zin om iedereen nu onder ogen te komen. Maar dan hoort ze haar naam roepen en ziet ze Sylvia in de tuin. Als Sylvia enthousiast naar haar zwaait moet ze wel terugzwaaien. Moment voorbij, zucht Karin in zichzelf. “De deur is open, hoor”, roept Sylvia. Karin verbaasd zich erover dat Sylvia geen aanstalten maakt om naar Karin toe te lopen, maar in plaats daarvan op een tuinbank onder de eikenboom blijft zitten. Karin rammelt aan de deurkruk en ja…dan staat ze opeens binnen in een klein halletje. Rechts een houten trap naar boven, links een kapstok en een deur en recht voor zich een andere deur. Eén van deze deuren leidt naar de woonkamer. Als Sylvia al is gearriveerd dan zullen de anderen vast ook wel al binnen zitten. Ze hoort ze nog niet, dat is wel vreemd. Een grote berg weekendtassen scheidt haar van de rest van het huis. Het is een levensgrote drempel die ze over moet. Blijkbaar heeft nog niemand een slaapkamer uitgezocht. Dat brengt haar op een idee. Ze slaat haar tas stevig om haar schouder en sluipt de trap op.

Iris en Els zitten samen in de sauna. Els vertelt met grote woorden en gebaren over Tara’s wereldprobleem. “Dus het ging alleen maar over een kat?”, vraagt Iris ongelovig aan Els. “Wat een heisa!” Els knikt. “Ja, je weet hoe ze is. Ze kan nu eenmaal geen nee zeggen en nu zit ze met de gebakken peren. Ik wed dat ze Jeroen weer van alles de schuld geeft. Maar mag hij ook even lekker weg? Die gozer rijdt heel Europa door.” Els wrijft gedachteloos met haar hand over haar gladde, bruine benen. Zelfs haar kruis is helemaal glad geschoren. Iris kijkt stiekem mee en kruist dan beschaamd haar armen voor haar buik en schaamhaar. Had ze nou haar andere handdoek ook alvast maar gepakt. Wat moet Els wel niet van haar denken. Gek dat ze daar bij hem nou nooit last van heeft. Op de één of andere manier kan ze met hem helemaal zichzelf zijn. “Dat lijkt mij trouwens ook wel wat.” Iris kijkt haar niet begrijpend aan. “Ja, op zo’n grote vrachtwagen…Vlam in de pijp enzo.” Els glundert bij het idee alleen al. “Jij? Vrachtwagenchauffeur? Dat is echt niks voor jou!” Iris schudt haar hoofd. “Waarom niet? Zo vrij als een vogeltje…”, zegt Els dromerig. Iris schampert “Ja, vroeger misschien. Tegenwoordig is het één grote Big Brother show, met begrenzers en tachografen. Is net wat voor jou, al die regeltjes. Nee, blijf jij maar lekker kleien.” Els geeft haar semiverontwaardigd een duw. “Kleien? Kunst maak ik! Met een grote K!” Ze glimlachen naar elkaar. En Iris merkt dat ze zich ontspant. Misschien wordt het toch nog wel gezellig.