dinsdag 26 oktober 2010

Aflevering 2


"Dat was Bas. Hij vroeg of ik mee ging spinnen vanavond." Chris ontwijkt Sylvia's blik en kijkt naar de telefoon die op zijn bureau ligt. Sylvia haalt diep adem om verder te vragen, maar dan klinkt er een toeter. Ze zucht. Dat zal Iris zijn. Saved by the bell. "Nou, dag schat, tot zondag dan maar." Ze buigt zich voorover en geeft Chris een kus. "Veel plezier! En doe rustig met de rosé, hè?!" Sylvia knikt en loopt naar de deur. Ze draait zich nog een keer om en geeft hem een kus in de lucht. Sylvia trekt de deur achter zich dicht en schudt haar vermoedens van zich af. Ze wil dit weekend gewoon lekker genieten. Wat haar man doet, moet hij zelf maar even weten. Dan bedenkt ze zich en doet de deur weer open. Chris zit nogal verkrampt in zijn stoel. Blijkbaar echt te wachten totdat ze vertrokken is. Sylvia lacht smalend. "Je kunt ook altijd nog mijn moeder vragen om op te passen. Vindt ze helemaal niet erg. Doeg." Ietwat verbouwereerd blijft Chris achter. 

Iris drukt nogmaals op de bel. Hè, waar blijft ze nou? Ze kijkt door het keukenraam naar binnen. Dan hoort ze iemand de trap afdenderen. Sylvia gooit de deur open. "Ik pak mijn tassen, momentje." Sylvia loopt de huiskamer binnen en roept ondertussen naar Iris. "Heb jij het adres?" Iris knikt "Staat in mijn Tomtom. Zou ik nog even mogen plassen?" Sylvia komt weer teruglopen. "Natuurlijk, ga je gang. Is de auto open? Dan zet ik vast mijn spullen erin." Iris geeft Sylvia de autosleutel en duikt de w.c. in. Daar hangt een grote foto van Sylvia, Chris en hun twee zonen, Joppe en Alex. De foto is alweer een paar jaar oud. Joppe is nog maar een kleuter en Alex net baby-af. Ze zien er zo gelukkig uit met zijn vieren. Sylvia moest eens weten. Iris veegt af en trekt door. Ze botst bijna tegen Sylvia op als ze de deur opendoet. Iris deinst een beetje terug. Als ze ergens niet tegen kan is het tegen mensen die haar te dichtbij naderen. Soms lijkt het wel of dat alleen maar erger wordt. Of misschien neemt ze zelf onderhand teveel ruimte in. Ze heeft regelmatig angst om in deuropeningen te blijven steken. "Rijdt er verder nog iemand mee?" vraagt Sylvia. "Nee, Els zou Tara ophalen en Karin gaat liever zelf met de auto. Ze mochten haar eens nodig hebben op de zaak." Sylvia schudt niet begrijpend haar hoofd. Er zijn toch belangrijker zaken dan werken? Maar ja, zakenvrouw van de regio wordt je niet zomaar, natuurlijk. Samen lopen ze naar Iris's auto, een zwarte Fort Ka, en stappen in.

Tara hangt de was aan het wasrek. Ze heeft er de radio bij aangezet en neuriet een beetje mee met Robbie Williams. Zo, alles hangt weer. Het huis ziet er weer netjes uit, de vaatwasser is weer uit- en ingeruimd. Nu nog een briefje schrijven voor Jeroen. Of toch maar even bellen? Ja, dat is wel zo snel. Ze pakt de telefoon en toetst het 06 nummer in. Vreemd. Geen kiestoon. Jeroen heeft zijn telefoon altijd bij zich in de vrachtwagen. Maar nee, dit ligt niet aan zijn mobieltje, maar aan de huistelefoon. De batterij is gewoon weer leeg. Tara schudt er nog even mee, maar nee...geen contact. En haar mobieltje zit stevig weggestopt in de weekendtas. Toch maar een briefje, dan. Wil jij de kat van de buurman eten geven? Er staat nog een restje pompoensoep in de koelkast (voor jou natuurlijk, niet voor de kat.) Suc6 en tot zondag, dikke knuf, Taartje. Mooi, klaar! Tevreden kijkt Tara nog een keer de kamer rond. Als ze naar buiten kijkt ziet ze Els enthousiast zwaaien. Liever met haar mee, dan met Iris, denkt Tara. Veel gezelliger. En ze voelt zich gelijk al schuldig.

Els maakt aanstalten om bij Tara naar binnen te lopen, maar dan ziet ze dat die alles al bij zich heeft. "Ben je er al klaar voor?", vraagt ze verbaasd. Tara giechelt beschaamd. "Ik dacht dat je een uur eerder kwam. En toen had ik opeens tijd over!" Ze gooit haar weekendtas achterin de oude VW Kever. "Halen we het hiermee wel tot in Limburg?" Els knikt van ja. "En anders bellen we gewoon de Wegenwacht, toch?! Weet jij waar we naartoe moeten?" Tara schrikt. "Even wachten." Ze rent weer naar binnen en komt even later met een verkreukelde routebeschrijving met koffievlekken erop weer terug. Ze stapt naast Els in de auto. "Vooruit dan maar!"